#12 Harry część 2

Hej, hej :3 Co tam u Was? Tak, jak obiecałam- były 4 komentarze (Awww dziękuję Wam z całego serca!)- a wiec jest i druga część! Jak Wam się podoba? <3

-Harry Część 2-

Zniknęła. Rozpłynęła się w powietrzu.

To było okropne uczucie! Pierwszy raz, odkąd jestem bardziej rozpoznawalny, poczułem, że coś straciłem i mogę już nie odzyskać. Szukałem jej, wszędzie. Nie poddawałem się. Biegłem po tej samej ulicy już pięćdziesiąty raz rozglądając się za piękną niebieskooką dziewczyną, ale na marne. Prysła jak mydlana bańka. Wiedziałem, że to ta jedyna, po prostu to wiedziałem. Czułem. Jestem tego pewien, mimo że w ogóle jej nie znam. Wiem o niej tyle co nic. Kompletne zero, ale jednak na 100% to właśnie z nią chcę spędzić resztę życia.

Stałem teraz po środku zupełnie pustej ulicy, koło 3 nad ranem. Ciemność nie dodawała mi otuchy. Byłem przerażony. Przerażony tym, ze straciłem tą jedną, jedyną szansę. Nie chciałem być sam, mam już dość samotności! Nie byłem w stanie się ruszyć. Byłem jak sparaliżowany. Stałem tak osłupiały, bijąc się z myślami o pięknej dziewczynie z niebieskimi oczami.

-„Harry! Harry!”- usłyszałem głos Louisa. Co? Skąd on się tutaj wziął? Może mnie szukają?

Nagle ni stad, ni zowąd lodowata ciecz na gwałt zaczęła mi się wdzierać do gardła i nosa.

-„Cholera!”- zakląłem i zerwałem się z łóżka. Zakasłałem.

-„Dobudzić cię nie można! Musiałem sięgnąć po radykalne metody. A poza tym założyłem się z Liamem, że dzisiaj w naszym domu pojawi się dziecko Tarzana. Ma mnie za idiotę, ale jak zejdziesz do kuchni taki mokry to chyba padnie!”- zaczął się śmiać i upuścił wiadro, które trzymał w ręce.

-„Jesteś skończonym debilem!”- wydarłem się cały czas pokasłując. Woda wdarła mi się do oczu, nosa i płuc. Przebiegły mnie dreszcze. Zimna ciecz stróżkami spływała z moich włosów, twarzy, ramion i torsu.

Chwila, chwila… A więc to był tylko sen? Niebieskooka, blond, dziewczyna nie istnieje? To był tylko jakiś mój głupi wymysł? To całe moje przerażenie, obawy, uczucia, są spowodowane jakimś durnym snem?! Jak to możliwe?! On był przecież taki rzeczywisty!

-„Haha, sorry. Musiałem cię jakoś obudzić, a krzyczenie do ciebie nic nie dawało. Spałeś jak zabity! Przyznaje, w pewnym momencie się nawet wystraszyłem, ale oddychałeś. No nic, zbieraj się! Musimy być w The Hits Radio za godzinę!”- uśmiechnął się i wyszedł z pokoju. Nie chciało mi się wierzyć… Tak silne uczucia mną targały w tym śnie!

Czułem się rozczarowany. Ba, to mało powiedziane. Byłem w takim dołku, ze masakra! Czy ja mam cos z głową?! Wymyśliłem sobie dziewczynę i się w niej zakochałem?!

Wyszedłem z przemoczonej kołdry i ruszyłem ociężale do łazienki. Poranna toaleta zajęła mi dłużej niż zwykle. Przez cały czas towarzyszy mi uczucie pustki. To takie denerwujące! Przez jeden głupi sen, mam teraz cały czas myśleć o jakiejś nie istniejącej dziewczynie?!

-„Hazz! Rusz się! Musimy jechać już do The Hits Radio!”- krzyknął z dołu Liam. Poczłapałem po schodach na dół.

****

-„Stary, co z tobą?”- zapytał Niall.

-„Nic. Źle spałem.”- burknąłem.

-„Źle? Przecież cię obudzić nie było można!”- zaśmiał się Zayn.

-„Bardzo śmieszne. O której jest ten wywiad?”- zmieniłem temat. Byłem na siebie wściekły za ciągłe myślenie o niebieskookiej. „ONA NIE ISTNIEJE! DAJ SE SPOKÓJ!”- powtarzałem w myślach.

-„Za pół godziny.”- wzruszył ramionami Louis-„ Dasz radę? To dość ważny wywiad…”

-„Mhm. Będzie spoko. Nie martwcie się.”- mruknąłem, ale chyba mi nie uwierzyli.

-„Dzień dobry! Jestem Elena, kierowniczka, Bardzo miło mi Was gościć w naszym radio. Jestem waszą fanką. Jakbyście czegoś potrzebowali, to zaraz przyjdzie wasza osobista asystentka. Będzie się wami zajmowała cały dzień. Kazde życzenie, najgłupsza zachcianka lub pytania- kierujcie do niej. Ona się wszystkim zajmie. Dobrze, to ja już się żegnam. Do widzenia!”- powiedziała kobieta, ubrana w czarne, wyprasowane w kant spodnie, biała koszulę i marynarkę. Na uchu miała słuchawkę bluetooth, a na nosie duże okulary. Uśmiechała się sztucznie i zaprowadziła nas do garderoby, w której mieliśmy czekać na wywiad. Zayn i Niall usiedli na kanapie, a Louis i Liam rozmawiali o wczorajszym meczu. Usłyszałem jak skrzypią drzwi. Zwróciłem głowę, w stronę otwierających się drzwi, z reszta tak jak wszyscy. Zza nich wyłoniła się drobna dziewczyna. Jasne, blond loki opadały jej swobodnie na ramiona. Miała na sobie dżinsowe, czarne rurki i tego samego koloru szpilki. Bluzkę miała białą, z wyciętym dekoltem i z ściągaczami po bokach, które idealnie podkreślały jej talię. W ręku trzymała teczkę. Podniosła nieśmiało głowę i się blado uśmiechnęła.

Zamurowało mnie. Poczułem się jakby ktoś mnie trzepnął młotkiem!  Te piękne, duże, niebieskie oczy! To ona! Jak to możliwe?!

Nasze spojrzenia spotkały się, a dziewczyna lekko pobladła.

-„Wow… Jestem prawie pewna, że to chyba jednak sen…”- wydukała. Wpatrywała się we mnie oniemiała.

-„Tez mam takie przypuszczenia.”- uśmiechnąłem się z niedowierzaniem. Dziewczyna oblała się słodkim rumieńcem i odwzajemniła uśmiech.

-„Śniłeś mi się dzisiaj. Tak, to na pewno ty. Dokładnie pamiętam te zielone oczy.”- zrobiła niepewny krok w moja stronę, cały czas utrzymując kontakt wzrokowy ze mną. Cały świat przestał istnieć. Była tylko ona. Ona śniła się mnie, a ja śniłem się jej. Przypadek? Nie, nie, nie. Przeznaczenie.

KONIEC!

Haha, musiałam to napisać! Dzisiaj na chemii nudziło się mi i Katie (Hello KT! <3 xd), a wiec wymyśliłyśmy, że każdy z One Direction będzie miał swój własny pierwiastek! No i wyszło to tak:

KT: OH! A Niall moze mieć nikiel! Symbol to Ni, akurat się zgadza^^

Ja: Jasne! A Liam- Lit. Symbol to Li. Dobre, nie? :D

KT: Haha, no jasne. Ej, a co będzie dla Zayna?

Ja: Cynk. Zn. Może być xd

KT: Ej a gdzie to jest? 

Ja: Liczba porządkowa to 30. Widzisz?

KT: Ah, tak. Widzę. A co powiesz na to, aby naszemu Hazzie dać Hs? Jak Harry Styles? Pierwiastek to Has więc będzie jak skrót od Hazz xd

Ja: Spoko xd Teraz jeszcze Louis.

KT: Kurde, nie ma już żadnego "L"

Ja: To może weź coś z nazwiska...

KT: Tomlinson, Tomlinson... *szuka*

Ja: Mam! Będzie jak "Tommo" symbol to Tm. Pierwiastek Tul.

KT: Gdzie to jest?

Ja: No tam, na dole.

KT: Gdzie?

Ja: Ugh, no patrz, liczba porządkowa to... *brecht*

KT: Co ci jest? O_o

Ja: *niekontrolowany napad śmiechu* Ta liczba to... 69 xd 

KT+Ja: *ŚMIECH*

Hahaha i tak się kończy nasza lekcja chemii xd A wy? Macie jakieś śmieszne historie z 1D? :D

Nicol <3

P.S. Bardzo proszę o komentarze... One tak motywują do dalszego pisania! Dziękuję Wam za wszystko! <3