#33. Zayn i Niall cz.1

Hejka! Wybaczcie, że to nie Madhouse tylko pierwsza część Zayna i Nialla dla Cataliny:) Kocham Was;* i jeśli macie jakieś pomysły na zakończenie Madhouse albo macie imagina, a nie posiadacie własnego bloga to wysyłajcie je na maila- happymix1309@wp.pl bo ja jakoś nie mam ostatnio pomysłów i weny do pisania, a Nicol też nic nie umieszcza... Nie wiem jak to będzie teraz... No zobaczymy. Jak na razie postaram się pisać jak będę mogła...KT;*

Otworzyłam oczy i zobaczyłam ciemność. Ktoś obok się poruszył. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam, bo głos stanął mi w gardle. Wzięłam kilka głębokich wdechów i znów spojrzałam w ciemność. Usłyszałam obok jakiś szmer.
- Catalina?
- Zayn?
- Tak to ja
Obróciłam głowę w drugą stronę
- Niall?
- Mhmm
- Co wy tu robicie?
- Chyba co my tu robimy?
- Też może być. Czyli żadne z was nie wie co się dzieje?
- A wyglądamy na takich co by wiedzieli?
- Nie wiem, nie widzę, bo jest ciemno
- No dobra- zgodził się Zayn.
- Cicho!- fuknął Niall.- Ktoś tu idzie
I rzeczywiście, w oddali było słychać kroki. Po chwili w pomieszczeniu zjawiła się niska dziewczyna i wysoki chłopak, który wszedł do środka. Szarpnął Nialla tak mocno, że ten prawie się przewrócił.
- Ej!- wrzasnęłam, widząc jak traktuje mojego przyjaciela, ale ten nic sobie z tego nie robił.
Wyszli tak szybko jak się zjawili.
- Zayn, boję się- szepnęłam.
- Wszystko będzie dobrze Cat, wszystko będzie dobrze- powiedział.
Jego słowa brzmiały przekonująco, ale nie potrafiłam w nie uwierzyć. Dlaczego? Nie zastanawiałam się nad tym, bo, mimo tych okoliczności, zasnęłam.
Staliśmy przed zielonym budynkiem. Był opuszczony. Nic dziwnego, w końcu miał ponad 400 lat. Byliśmy we trójkę- ja, Niall i Zayn. Nagle przed nami pojawiła się dziewczyna. Miała długie, czerwone włosy i zielone oczy. Patrzyła na nas wyczekująco. Zayn ruszył w jej kierunku, ale Horan go zatrzymał.
- Czego chcesz?- warknął Malik.
- Nie zapomniałeś o Catalinie?
- O niczym nie zapomniałem- fuknął i podszedł do dziewczyny.
Zatopił swoje malinowe wargi w jej ustach. Na ten widok pękło mi serce. Spojrzałam w miejsce, gdzie przed chwilą stał Nialler, ale chłopaka tam nie było. Zaczęłam krzyczeć, lecz nikt nie zwracał na mnie uwagi.
Nagle obudził mnie czyjś dotyk.
- Zostaw! warknęłam.
To był Zayn, czułam to. Ale nie chciałam, żeby mnie dotykał, żeby na mnie patrzył, żeby coś do mnie mówił. Ale nadal go kochałam. Dlaczego?

Słodkie c'nie? :)